บทที่ 160 มีดเข้าปาก

อีธานค่อยๆ แง้มปิดประตูเบื้องหลังอย่างระมัดระวังไม่ให้เกิดเสียง แสงรุ่งอรุณสีเทาที่ส่องผ่านหน้าต่างสกปรกบานหนึ่งตรงสุดทางเดินทำให้โถงทางเดินของบ้านสลัว

เขากำลังจะหันไปหากาแฟดื่ม แต่กลับต้องประจันหน้ากับไนท์ที่กำลังเดินออกจากห้องฝั่งตรงข้ามพอดี

ชั่ววินาทีหนึ่ง ทั้งคู่ต่างแข็งค้าง สายตาของไนท์เหลือบ...