บทที่ 192 เกือบจะจูบ

เช้าวันต่อมา ฉันนั่งอยู่บนขอบเตียงในคฤหาสน์ของลอว์เรนซ์ จ้องมองแก้วยาในมือ ของเหลวข้นสีน้ำตาลข้างในดูน่ากินไม่ต่างจากน้ำครำ

“เอาล่ะนะ” ฉันพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นแล้วกระดกของเหลวทั้งหมดลงคอในอึกเดียว รสขมเฝื่อนแล่นปราดเข้าโจมตีลิ้น ฉันพยายามสะกดกลั้นอาการขย้อนขณะที่ของเหลวหนืดๆ ไหลผ่านลำคอล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ