บทที่ 195 ขอบคุณที่ไม่ได้พูด

ห้องสมุดพรินซ์ตันในบ่ายวันพฤหัสฯ นี้คนเยอะผิดปกติ ฉันนั่งอยู่โต๊ะมุมหนึ่ง แกล้งทำเป็นอ่านหนังสือ แต่ความสนใจของฉันกลับลอยไปหาร่างผอมผมดำที่ก้มหน้าอยู่กับตำราเรียนซึ่งอยู่ห่างออกไปสามโต๊ะ

ไซลาส เมอร์ฟี

“นั่นเจด มอร์แกนรึเปล่า อยู่ในห้องสมุดเนี่ยนะ” เสียงกระซิบแว่วมาจากโต๊ะใกล้ๆ ตามมาด้วยเสียงซุบซิบ...