บทที่ 208 นักทรมานตัวน้อย

แสงจันทร์สาดส่องผ่านขื่อที่หักพังของอาคารร้างทรุดโทรมแห่งหนึ่งในประเทศซูรินาม ทอประกายสีเงินอาบร่างที่เปรอะเปื้อนเลือดของคริส เจนเซน เขาถูกมัดติดกับเก้าอี้ไม้ เสื้อเชิ้ตสีขาวที่เคยขาวสะอาดบัดนี้ขาดวิ่นและชุ่มโชกไปด้วยสีเลือดแดงฉาน ลมหายใจของเขายังคงเป็นจังหวะสม่ำเสมออย่างควบคุมได้ แม้จะเจ็บปวดอย่างเ...