บทที่ 262 แค่เพื่อนเหรอ?

อีธานนั่งอยู่บนขอบโซฟาของฉัน สายตาจับจ้องอยู่ที่โทรศัพท์ขณะไล่ดูรูปภาพ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อยตามแต่ละภาพที่เห็น เป็นความรู้สึกที่ผสมปนเปกันระหว่างความอยากรู้กับอะไรบางอย่างที่ลึกซึ้งกว่านั้นซึ่งฉันก็บอกไม่ถูก

“นี่คุณตอนอยู่ที่รัสเซีย” เขาพูดพร้อมกับยกโทรศัพท์ขึ้นมาให้ฉันดูรูปของชาโดว์—ตัวตนเ...