บทที่ 263 ระเบิดมนุษย์

ฉันเห็นอีธานก้าวออกมาจากห้องหนึ่งชั้นล่าง วงกบประตูนั้นว่างเปล่า...ไม่มีบานประตูให้เห็น ฉันเลิกคิ้ว

“นอนในนั้นเหรอ” ฉันถาม พลางพยักพเยิดไปทางห้องที่ไม่มีประตู

อีธานยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “ก็แค่ไม่มีประตู ไม่ได้กระทบอะไรที่สำคัญสักหน่อย”

เขาเดินเข้ามาจับมือฉัน สัมผัสของเขาอ่อนโยนแต่แฝงความรู้สึกเป็น...