บทที่ 59 เป็นเพียงอุบัติเหตุที่โชคดี

ตอนที่ฉันเดินกลับไประเบียงกลางแจ้ง ชาก็เย็นชืดไปเสียแล้ว เอียนกับอีธานยังคงขับเคี่ยวกันด้วยคารม แม้บรรยากาศจะเปลี่ยนจากความเกลียดชังอย่างเปิดเผยมาเป็นความสุภาพที่แฝงความระวังตัวแล้วก็ตาม ฉันทิ้งตัวลงนั่งที่เดิม ไขว่ห้างแล้วเอนหลังพิง

อีธานชำเลืองมองฉันเป็นเชิงถาม ฉันยักไหล่ตอบเบาๆ เป็นเชิงว่า *ไม่ม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ