บทที่ 74 มันเหมือนกันทุกอย่าง

แม็กซ์ขยับตัวอย่างอึดอัดอยู่ข้างๆ ฉัน “แม่ครับ นี่เจด”

รอยยิ้มของลินด้าค้างเติ่งขณะประมวลผลข้อมูล ดวงตาของเธอหรี่ลงเล็กน้อย “เจดไหนเหรอลูกรัก”

“เจด มอร์แกน” แม็กซ์ถอนหายใจ “ลูกสาวแม่ไงครับ”

สีหน้าของลินด้าที่เปลี่ยนไปนั้นแทบจะน่าขัน เธออ้าปากค้าง ดวงตาเบิกกว้างจนกลมโตขณะจ้องมองมาที่ฉัน “เจดเหรอ เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ