บทที่ 37 chapter 37

“จะอย่างไรตอนนี้ท่านควรปล่อยข้าให้ลงเดินเองดีกว่าไหมขอรับ” ดูเหมือนว่าความต้องการของสี่หนิงเหอในคราวนี้ได้รับการสนองตอบที่ดี เพราะมันถึงห้องแล้วนั่นเอง ท่านอ๋องยอมปล่อยให้เขาลงบนเก้าอี้ที่ตรงหน้าก็มีอ่างน้ำหน้าและผ้าสำหรับเช็ดหน้ามาวางให้อยู่แล้ว...ช่างทำงานกันรวดเร็วเสียจริง

“เจ้าล้างหน้าล้างตาเสีย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ