บทที่ 43 chapter 43

“ตั้งแต่ที่เราทานอาหารกัน”

นานขนาดนั้น แล้วท่านอ๋องก็ปล่อยให้คอยมองเราอยู่นี่นะ...

“ก็เขาอยากจะเฝ้ายามให้เรานอนหลับสบาย แล้วจะไปขัดขวางเขาทำไมกันเล่า”

ท่านอ๋องกล่าวแล้วหัวเราะก่อนจะดันตัวเขาลงนอนก่อนจะแนบกายแกร่งตามติดมา แขนหนึ่งทอดยาวให้เขาหนุนอีกแขนก็โอบกอดรอบกายเล็ก พลางแนบใบหน้าลงมาจนปากหนาสัมผั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ