บทที่ 8 หนี้รักคุณหมอ บทที่ 6

บทที่ 6

เธอมองตามแผ่นหลังที่ออกจากบ้านไป ก่อนทรุดลงนั่งร้องไห้ กลั้นเสียงสะอื้นไว้ไม่ไหว ทำไม่ชีวิตเธอต้องมาเจออะไรแบบนี้! ทำไมโชคชะตาถึงเล่นตลกกับเธอนัก!

ฟ้าเริ่มมืดจึงรู้สึกตัว รีบหยิบกระเป๋าที่ใส่เสื้อผ้าทั้งของเธอและนาย ก่อนจะออกเดินทางไปโรงพยาบาล เธอเดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วย เจอแม่บ้านกำลังเก็บเตียง เธอใจหายวาบ และน้องเธอไปไหน!

“เด็กผู้ชายที่อยู่ห้องนี้ไปไหนแล้วคะ!” เธอถามออกไปด้วยความตกใจ

“ย้ายลงไปห้องรวมข้างล่างแล้วค่ะ” เธอไม่ได้พูดอะไร ได้แต่ถอยหลังและรีบเดินลงไปตามที่เขาบอก

สภาพห้องผู้ป่วย 8 เตียงนอน มีคนเจ็บป่วยหลากหลาย เสียงร้องโอดโอยของคนเจ็บป่วย บางคนมีสายระโยงระยางไปทั้งตัว บางคนต่อท่อปัสสาวะแขวนไว้ใต้เตียง บางคนเพ้อออกมาเสียงดังลั่นห้องโดยไม่สนใจว่าจะมีผู้ป่วยเตียงอื่นอยู่ด้วย!

เธอเดินไปเตียงในสุด เจอนายนั่งอยู่บนเตียงสายตาหวาดกลัว พอน้องเห็นเธอ น้องก็อ้าแขนเข้าหา!

“พี่นู้นนายไม่อยากอยู่ห้องนี้ นายกลัว” เธอกอดตอบน้อง เธอจะทำยังไงดี...

“นี่บิลค่ารักษารอบสุดท้ายก่อนออกจากโรงพยาบาลนะคะ ชำระแล้วไปรับยา และมาตามที่หมอนัดค่ะ”

เธอรับบิลจากพยาบาล มือสั่นไปหมด และยิ่งมองตัวเลขใบบิล 30,600 บาท น้ำตาเธอก็รินไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้

ก่อนจะทันคิดอะไร หมอก็เข้ามาตรวจอาการนาย เขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และพูดกับพยาบาลเสียงดัง

“เดี๋ยวให้ยาแก้บวมด้วย และก็อย่ากระโดดอีก พรุ่งนี้กลับบ้านได้ ผมสั่งยาที่ดีที่สุด แพงที่สุดเพื่อให้น้องคุณหายเร็ว อย่าลืมไปชำระค่ารักษาพยาบาลด้วยละ” เขาเงยหน้ามาสบตาเธอ และส่งแสยะยิ้มให้

เขาย้ำชัดทุกคำพูด เธอกลืนน้ำลายลงคอ ก้มหน้าหลบสายตา สะอื้นไห้ออกมาสุดแรง!

คืนนั้นทั้งคืน นายนอนไม่ได้เลย เพราะข้างเตียงเสียงดังโวยวาย และทะเลาะกัน เนื่องจากลุงเตียงตรงข้ามก็นอนไม่ได้ แกไม่ยอมก็เลยด่ากันกับป้าข้าง ๆ เตียงนาย

นายเริ่มงอแง ตัวร้อนและปวดแผล พูดแต่ร้องจะกลับห้องเดิม เธอไม่รู้ทำยังไง เลยกดออดเรียกพยาบาล ขอยาลดไข้ให้น้อง

นายร้องไห้ไม่ยอมกินยาและอ้อนให้เธออุ้มอยู่แบบนั้น เธอร้องไห้ออกมา เพราะหมดสิ้นหนทางกับชีวิตตอนนี้!

“หยุดร้องและกินยาซะ ไม่งั้นฉันจะตัดขา” เธอหันไปมองตามเสียงเขาเปิดประตูเดินเข้ามา นายได้ยินเสียงเขาก่อนจะกอดคอเธอแน่น และซุกหน้าลงที่อกเธอ

“ถ้านายไม่กินยา หมอจะตัดขาพี่เธอซะ” นายร้องไห้จ้า ก่อนจะหันหน้าอ้าปากให้พยาบาลฉีดสลิงเข้าปาก เธอร้องไห้ออกมาเสียงดังแข่งกับน้อง

“น้องคุณจะต้องรับการรักษาอีกหลายวันเพราะมีไข้ รวมถึงแผลบวมแล้ว แผลบวมมันหมายถึงติดเชื้อ ไม่แน่อาจจะต้องตัดทิ้ง” เธอได้ยินเช่นนั้น ก็เปิดปากร้องไห้ออกมา

เธอที่ตกใจแล้ว แต่นายกลับตกใจกลัวยิ่งกว่า น้องกอดคอเธอตัวสั่นเทา เธอหันหน้าไปมองแผ่นหลังเขาที่เดินออกไป เขามันคนใจร้าย!!

เขาทิ้งระเบิดลูกใหญ่เอาไว้ ก่อนจะเดินผิวปากออกมาอย่างสบายใจ เขาสั่งจ่ายยาแพงที่สุด ดีที่สุด ใช้ยานอกทั้งหมด คืนเดียวเกือบ 30,000

และสั่งย้ายให้น้องเธอมาพักห้องรวมกับพวกคนไข้เจ็บหนัก และน้องเธอดันให้ความร่วมมือ โดยการไม่สบายขึ้นมาเฉย ๆ

แต่ก็ดี อะไร ๆ มันจะได้ง่าย ๆ หน่อย เขามีแผนสำรองอีก! ถ้าเธอยังดื้อดึง! เขาก็จะทำให้เธอต้องออกไปนอนข้างถนน! ทั้งที่น้องเธอยังเจ็บหนักแบบนี้แหละ คอยดู! ไม่มีจะกินอยู่แล้วยังจะมาอวดดี!

“ไม่ต้องติดต่อผมนะ ผมจะพัก ส่วนเด็กห้องนั้นก็ให้หมอโอดูแทนไป” เขาเอ่ยบอกพยาบาลหน้าวอร์ด

“ค่ะ” เขาเดินออกมาจากลิฟต์ และกดโทรศัพท์อ่านไลน์กลุ่ม วันนี้ไอ้พัดชวนไปกินเหล้า เขาก็ว่าจะแวะไปสักหน่อย ก่อนจะกดรีโมตรถ และกำลังกระชากประตูเปิด

เธอมายืนขวางประตูไว้ หูตาแดงไปหมด ดูก็รู้ว่ายังไม่หยุดร้องไห้เลย!

“ถอยไป” เขาเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ

“........” เธอกำชายเสื้อเขาไว้แน่น ก้มหน้าและส่ายหัว เขาออกแรงผลักเธอกระเด็นไปด้านข้าง

ก่อนเขาจะเปิดประตูรถ ขึ้นมานั่งประจำที่คนขับ เธอจับแขนเขาไว้! เขาสะบัดออก! ก่อนจะปิดประตูรถ สตาร์ตรถ เขาไม่แม้แต่จะหันไปมองและเหยียบคันเร่งรถขับออกไป มีนัดกับเพื่อนต้องรีบไป