บทที่ 16 16

แต่เธอยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เช้าที่เขาไปพบเธอนั่งหมดแรงอยู่ใต้โคนต้นสน  ความใคร่รู้ทำให้ร่างสูงใหญ่ขยับลุกขึ้นจากเก้าอี้บุผ้าเนื้อหนา ดอมมินิคชั่งใจอยู่ชั่วครู่ก่อนเดินกลับไปและผลักประตูห้องนอนที่เปิดแง้มเอาไว้

ภายในห้องนั้นเงียบงัน เขาเห็นร่างแน่งน้อยนอนคลุมผ้าจนมิดถึงคออยู่บนเตียง ดอมมินิคตั...