บทที่ 26 26

รสิกาส่ายใบหน้าสวยหวานไปมา มือของเธอขยุ้มใบหญ้าที่เรี่ยบนพื้นโคนต้นสน ความอบอุ่นของแสงแดดทาบทอมาจนถึงร่างของทั้งสอง ความรุ่มร้อนละลายความหนาวรอบตัวไปจนหมดสิ้น

ดอมมินิคไม่เหน็ดเหนื่อยกับการกระแทกตัวตนเข้าไปในร่างของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า มือทั้งสองข้างบีบเคล้นทรวงอกอวบนุ่มที่ไหวกระเพื่อมขึ้นลงตามจังห...