บทที่ 1 1
หนี้สวาทอสูร
ตัวละครเอกในนิยายเรื่องนี้เป็นตัวละครที่ต่อเนื่องมาจากนิยายเรื่อง เพลิงผลาญพันธนาการรัก
ภิณไลย์ญาและนิโคลัส ติดตามเรื่องราวของทั้งสองที่เต็มไปด้วยความขัดแย้งและเกลียดชังทว่านำไปสู่ความรักวาบหวามรัญจวนใจค่ะ
เขาสร้างกับดักแห่งความเหยียดชัง ด้วยการยัดเยียด หนี้ ให้เธอชดใช้
แต่เขาเองกลับต้องสูญเสียหัวใจในหลุมพรางแห่งรักและสิเน่หา
นิโคลัส ซาเวียร์ เจ้าพ่อธุกิจนำเข้าและส่งออกรถยนต์รายใหญ่ของอเมริกา
ผู้ชายที่ไม่เคยสนใจว่าความรักมีค่ามากเกินกว่าวัตถุสิ่งของ
เพราะเขาคิดว่าผู้หญิงก็เหมือนกันทุกคน ยอมเอาตัวเองแลกกับเศษเงินของมหาเศรษฐีเพื่อความสบาย เขาจึงไม่เคยยอมรับพริตตี้สาวที่ คริสต์ น้องชายคนเดียวไปติดพันด้วย
กีดกั้นเธอออกจากชีวิตของน้องชาย ดูหมิ่นและเหยียดแคลนเธอสารพัด
ถึงที่สุดแล้วจอมมารอย่างเขาก็ไม่ยอมวางมือง่าย ๆ ทำทุกวิถีทางที่จะบดขยี้หัวใจ
ของผู้หญิงที่สุดท้าย...ทำให้เขาต้องตกหลุมพรางตัวเอง
ภิณไลย์ญา ธีระดำรง
พริตตี้สาวสวยที่มองโลกในแง่ดีเสมอ แม้ว่าเธอต้องดิ้นรนต่อสู้ชีวิตเพื่อหาเลี้ยงครอบครัวมาแต่เล็กจนโต เธอมีความรักที่สวยงาม แต่โชคร้าย ผู้ชายที่เป็นรักแรกของเธอกลับเป็น
คริสต์ ซาเวียร์ ทายาทมหาเศรษฐีอันดับต้นของอเมริกา
เธอรู้ดีว่าจุดสุดท้ายของความรักจะเป็นเช่นไร หากนึกไม่ถึงว่านั่นคือจุดเริ่มต้นของปัญหาใหญ่
ที่พันธนาการหัวใจของเธอไว้ชั่วนิรันดร์
บทที่ 1 Unrelenting ความเกลียดชัง
“จอดตรงนี้ก็ได้ค่ะ”
เสียงจากเบาะด้านหลังทำให้คนขับรถแท็กซี่ค่อย ๆ ชะลอความเร็วรถและจอดลงที่หน้าประตูรั้วอัลลอยด์ขนาดใหญ่ก่อนร่างบอบบางในชุดเสื้อเทรนช์โค้ทสีน้ำตาลพาสเทลจะเปิดประตูและก้าวลงไป
“จะให้ผมกดแตรเรียกคนในบ้านหรือเปล่าครับคุณผู้หญิง?”
คนขับซึ่งเป็นชายวัยกลางคนถามขึ้นเมื่อลดกระจกลงและรับค่าโดยสารจากหญิงสาวที่สะพายกระเป๋าและหิ้วถุงของขวัญขนาดใหญ่ ภิณไลย์ญามองลอดรั้วเข้าไปยังทางเดินทอดตัวยาวไปยังบ้านหลังใหญ่ราวคฤหาสน์สร้างจากหินอ่อนสะท้อนประกายระยับใต้แสงแดดส่องและหันไปตอบว่า
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมาก เดี๋ยวดิฉันกดกริ่งเรียกเองค่ะ”
เมื่อเธอบอกเช่นนั้นคนขับจึงปิดกระจกและขับรถออกไปทิ้งไว้แต่ร่างแน่งน้อยที่ระบายลมหายใจออกมาเบา ๆ ขณะเดินไปกดกริ่งประตูของบ้านซึ่งตั้งอยู่ใจกลางย่านคนรวยอย่างเบเวอร์ลี่ ฮิลล์ สักครู่จึงมีชายร่างใหญ่ในชุดสูทเดินมาเปิดประตู
“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าต้องการมาพบใครหรือครับ?”
“ดิฉันมาเยี่ยมน้องสาวน่ะค่ะ...เอ้อ...ลลิล...”
“คุณลาริมาร์นะหรือครับ ไม่ทราบว่าได้นัดไว้ก่อนหรือเปล่าครับ”
“เปล่าค่ะ”
“ขอทราบชื่อของคุณหน่อยครับ”
“ภิณไลย์ญาค่ะ”
“สักครู่นะครับ”
ชายคนนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรไปหาใครคนหนึ่งเพื่อรายงานว่ามีใครมา ดูเหมือนการมาเยี่ยมเยียนคนที่เธอต้องการพบจะเป็นเรื่องซับซ้อนสักหน่อยซึ่งเธอก็เข้าใจและยอมรับว่าการมาหาลลิลซึ่งแม้จะเป็นรุ่นน้องสมัยเรียนนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะเธอเป็นภรรยาของพัลเลเดียม ล็อค มหาเศรษฐีติดอันดับของอเมริกาทำให้ต้องมีบอดี้การ์ดคอยดูแลและตรวจสอบคนเข้าออกในบ้าน และที่สำคัญลลิลพึ่งคลอดลูกเมื่อไม่กี่วันมานี้นี่เอง สักครู่ชายคนนั้นจึงวางสายโทรศัพท์และบอกว่า
“ขอเชิญคุณภิณไลย์ญาด้านในครับ”
หญิงสาวแทบจะถอนใจยาวถ้าหากไม่เกรงใจเพราะโล่งอกที่ได้เข้าไปยังคฤหาสน์สุดหรูของเพื่อนสาวรุ่นน้อง วันนี้เธออุตส่าห์ไม่รับงาน นั่นคือการเป็นพริตตี้ในงานโชว์ของบริษัทยานยนต์ก็เพื่อมาที่นี่ ร่างบอบบางเดินตามชายร่างใหญ่เข้าไปกระทั่งถึงห้องรับแขกก็ได้ยินเสียงขานเรียกดังขึ้น
“พี่เนเน่...พี่เนเน่มาจริงๆ ด้วย”
ร่างเล็กในชุดแสกยาวสีหวานวิ่งเข้ามากอดภิณไลย์ญาที่ยิ้มอ่อนหวานเมื่อได้เห็นรุ่นน้องสาวมีท่าทีแข็งแรงดี
“เฮ้...ลิล...นี่ลิลพึ่งคลอดลูกเหรอจ๊ะ ดูซี หน้าตาไม่มีร่องรอยความซีดเซียวอิดโรยเลยนะ ดูสดใสมาก ๆ เลย”
“ลิลคลอดลูกเองนะคะ ก็เลยฟื้นตัวได้เร็วมาก ดีใจที่สุดเลยค่ะที่พี่เนเน่มาเยี่ยมลิลถึงที่นี่”
“พี่ก็ดีใจนะที่ได้เจอลิล วันนี้พี่อุตส่าห์หยุดงานทุกอย่างเลยเพื่อเยี่ยมลิลโดยเฉพาะ และนี่จ้ะของขวัญของหลานสาวพี่”
ภิณไลย์ญายื่นถุงใส่ของขวัญขนาดใหญ่ให้ขณะสายตาคู่นั้นมองข้ามไหล่ลลิลไปยังเปลไกวเด็กอ่อนซึ่งมีพยาบาลพิเศษมาคอยดูแลใกล้ ๆ ลลิลยิ้มกว้าง
“ขอบคุณมากนะคะพี่เนเน่ ทั้งที่งานพริตตี้ของพี่รัดตัวมากขนาดนี้ก็ยังอุตส่าห์มาเยี่ยมน้องกับลูก”
“ไม่ได้หรอกนะ” อีกฝ่ายกอดลลิลไว้แน่น “พี่จะไม่มาดูน้องสาวของพี่ได้ยังไง งานรัดตัวขนาดไหนพี่ก็จัดตารางเวลาได้นะจ๊ะ อืม...แล้วนี่คุณพัลเลเดียมล่ะ เขาอยู่หรือเปล่า?”
“อาพีทยังไม่กลับค่ะ แต่เห็นบอกว่าวันนี้จะเลื่อนประชุม”
“เขาคงเป็นห่วงเมียกับลูก เลยอยากกลับมาไวๆ ลิลโชคดีมากรู้ไหมที่ได้สามีน่ารักอย่างเขา”
ลลิลยิ้มแต่ไม่ทันจะได้พูดอะไรบอดี้การ์ดคนเดิมก็เดินเข้ามาพร้อมทั้งรายงานว่า
“ขอโทษนะครับคุณลาริมาร์ มีแขกมาเยี่ยมคุณอีกคนครับ”
“ใครหรือคะลอยด์”
“คุณนิโคลัส ซาเวียร์ครับ”
เมื่อได้ยินชื่อนั้นภิณไลย์ญาก็ต้องชะงักทว่าลลิลกลับไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าของเพื่อนรุ่นพี่ เธอกลับยิ้มกว้างกว่าเดิม
“จริงเหรอคะ แล้วตอนนี้นิคอยู่ที่ไหน”
“ผมอยู่นี่ครับ ลาริมาร์”
