บทที่ 17 17

นิตาตระหนกตื่นเมื่อเขาก้าวพรวดเข้ามาจับไหล่ของเธอไว้ นัยน์ตาคู่งามเบิกกว้าง อารมณ์ของเขาเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและคลีฟกำลังแสดงความโมโหร้ายกับเธอเป็นหนที่สอง

“คลีฟ...ฉันเจ็บ!...ปล่อยนะ!...ไหนคุณพูดเองว่าไม่อยากเห็นหน้าฉัน อยากให้ฉันอยู่ห่างจากคุณ...ฉันทำตามที่คุณบอกฉันแล้ว ยังมีอะไรที่คุณไม่พอใจอีก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ