บทที่ 155

ชุดของนางบางมาก ทั้งยังไม่ใส่เสื้อกันลม จึงตัวหนาวสั่นงก ๆ ท่ามกลางสายลมเหน็บหนาว แต่ก็ยังทำเป็นเข้มแข็ง เห็นแบบนั้นซือจ้านเหยียนก็สงสารจับใจ

เขารีบถอดเสื้อกันลมของตนเองคลุมไหล่ให้มู่หนิงเอ๋อร์ แต่กระนั้นดวงตาคู่สวยกลับตวัดมองหนิงอวิ้นหยูว

"เด็กโง่ ทำไมเจ้ามารออยู่ตรงนี้ตั้งนาน? อากาศหนาวขนาดนี้ หาก...