บทที่ 161

เมื่อเขาเห็นหนิงอวิ้นหยูวในสภาพเสื้อผ้าไม่ครบชิ้น น้ำตาที่เปื้อนบนใบหน้าของนาง รวมไปถึงความโกรธเกลียดและความกรุ่นโกรธในแววตา สติของเขาพลันค่อย ๆ หวนกลับมา

เขาปล่อยนางออกอย่างเย็นชา พร้อมกวาดตามองนางอย่างรังเกียจ เหมือนมองแมลงวันที่น่ารำคาญ จากนั้นก็ลุกขึ้นลงไปจากเตียง

ต่อมา เขาก็หยิบเสื้อผ้า สายรัดเ...