บทที่ 222

หลังจากที่หนิงอวิ้นหยูวถ่ายเลือดและใส่น้ำเกลือให้ซือจ้านเหยียนเสร็จ เวลาก็หมดไปอีกหนึ่งก้านธูป แต่เขาก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา

นางเอื้อมมือไปลูบหัวคิ้วของเขา จึงพบว่าเขากำลังขมวดคิ้วแน่น

ขนาดหลับใหลอยู่ เขาก็ยังขมวดคิ้ว ต้องมีเรื่องหนักใจแน่ ๆ

ทันใดนั้น ริมฝีปากของเขาก็ขยับ ใบหน้ามีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมามากมา...