บทที่ 223

องค์หญิงใหญ่เดินเข้ามา ทรุดตัวลงตรงหน้าซือจ้านเหยียนด้วยสีหน้าเป็นห่วง นางผลักหนิงอวิ้นหยูวออก แล้วจับมือของซือจ้านเหยียนไว้แน่น น้ำตาร่วงไหลออกมาเป็นสาย "จ้านเหยียน ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ? ใครลอบฆ่าเจ้า? เจ้าฟื้นขึ้นมาได้ไหม? ข้ากับไทเฮาได้ยินข่าวคราว ต่างก็เป็นห่วงเจ้า หากไทเฮาไม่ไปขอร้องให้ท่านอ๋...