บทที่ 297

ดวงตาคมของซือจ้านเหยียนพลันเปลี่ยนเป็นน่าหวาดกลัว เขากล่าวอย่างกรุ่นโกรธ "ใครพูดอย่างนั้น เจ้าบอกข้ามา ข้าไม่ปล่อยมันผู้นั้นไปแน่"

เขาไม่คิดเลยว่า จะมีคนกล้ามาจัดแจงเรื่องราวในครอบครัวของเขา เรื่องส่วนตัวเช่นนี้ ก็ยังไม่เว้น

ดูท่าแล้ว ในจวนจ้านอ๋องแห่งนี้ คงมีคนนอกเข้ามาแฝงตัวไม่น้อย เขาคงต้องหาเวลา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ