บทที่ 32

ความดีใจบนหน้าของจือโม่พลันเลือนหายไปในชั่วพริบตา เขามองมาที่หนิงอวิ้นหยูวอย่างตกใจ "เจ้าคือหวางเฟยจริงหรือ?"

"เจ้าหยุดพูดได้แล้ว ต้องเก็บแรงไว้ บาดแผลจะได้ฟื้นตัวเร็ว" หนิงอวิ้นหยูวกล่าว

"เจ้าบอกว่าเจ้าเป็นหมอที่ท่านอ๋องส่งมารักษาแผลให้ข้ามิใช่หรือ เหตุใดถึงได้กลายเป็นหวางเฟยไปได้ล่ะ" จือโม่หน้าเสี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ