บทที่ 51

แต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยได้ยินเสียงดังเช่นนี้มาก่อน

ก่อนหน้านี้หนิงอวิ้นหยูวเงียบมาก ราวกับคนไม่มีตัวตน เคยแหกปากส่งเสียงดังเหมือนอย่างตอนนี้ที่ไหน

เขาสะบัดชายเสื้ออย่างเย็นชา ขณะที่กำลังจะกลับเข้าไปหยิบดาบในห้อง ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดนตรีไพเราะดังขึ้นมา

เสียงนั้นไพเราะเพราะพริ้ง ชวนฝันเคลิบเคลิ้ม ด้วย...