บทที่ 691

เงาของเขากดทับเหมือนเขาไท่ซาน ทับหนิงอวิ้นหยูวไว้แน่นจนนางกลืนน้ำลาย หายใจไม่ออก

หนิงอวิ้นหยูวกลืนน้ำลายถอยหลังไปชิดกำแพง "เป็นท่านที่ให้ข้าพูดเอง ข้าพูดแล้ว ข้าคิดถึงผู้ชายคนนั้น ท่านก็ไม่มีสิทธิ์ยุ่ง"

แต่ไหนแต่ไรนางมีนิสัยไม่ยอมแพ้ เขายิ่งขมขู่ นางก็ยิ่งอยากพูด

ถึงแม้ในใจนางไม่ได้คิดอย่างนั้น นางก...