บทที่ 95

ยามเมื่อซือจ้านเหยียนได้ยินถ้อยคำนี้ พลันเบิกตากว้างด้วยควมเจ็บปวด เขามองมาที่นายหญิงนมเสวี่ยอย่างไม่อยากจะเชื่อ รู้สึกเหมือนหัวใจถูถบีบอย่างรุนแรง จนทำให้เขาหยุดหายใจไปชั่วขณะ

ไทเฮารักและเป็นห่วงเขากับองค์หญิงใหญ่มาตลอด หากไม่มีไทเฮา เขากับองค์หญิงใหญ่ก็คงไม่รอดมาจนถึงทุกวันนี้

ที่พวกเขามีชีวิตอยู่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ