บทที่ 321 นี่เป็นวันเกิดครั้งสุดท้ายที่ซาราห์เฉลิมฉลองสำหรับยาโคบ

ในที่สุด โอลิเวอร์ก็ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ

แสงยามเช้าลอดผ่านผ้าม่านบางๆ ส่องสว่างเข้ามาในห้องนอนอย่างอ่อนโยน

บนเตียงสีขาว ซาร่าห์นอนหงาย ใบหน้าเธอว่างเปล่า ขณะที่โอลิเวอร์ซึ่งไม่ได้สัมผัสความอบอุ่นเช่นนี้มานาน กำลังหลงอยู่ในห้วงอารมณ์ อ่อนโยนผิดปกติ

โทรศัพท์ของซาร่าห์ที่วางอยู่ข้างหมอนส่งเสียงเตื...