บทที่ 542 หัวใจเหี่ยวเฉา (1)

“มันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย” นิโคลหลุบตาลงต่ำ ไม่ยอมสบตากับเขา น้ำเสียงของเธอในช่วงหลายปีที่ผ่านมามีความเป็นผู้ใหญ่และนุ่มนวลขึ้น เธอพูดด้วยความสงบนิ่งว่า “คุณไม่ใช่เหรอที่เป็นคนตัดสินใจว่าฉันไม่มีค่าพอให้รั้งไว้ ถ้าจะมีใครสักคนที่ถูกทิ้งขว้างเหมือนไม่มีตัวตน คนนั้นคือฉัน... ไม่ใช่คุณ”

เธอเสริมอย่างเย...