บทที่ 65 ความรักและความเฉยเมยกำหนดไว้อย่างชัดเจน

เฮนรี่จ้องมองใบหน้าอันสงบของเกรซที่เปล่งประกายอ่อนๆ ในแสงสนธยา เขาโน้มตัวเข้าไปกระซิบบางอย่างที่ชวนให้คิด สำหรับคู่รักทั่วไปคงเป็นการหยอกล้อ แต่เกรซกลับรู้สึกรังเกียจ

คนรับใช้แอบมองจากด้านหลัง เกรซเตือนเบาๆ "ถึงเวลาอาหารเย็นแล้วไม่ใช่เหรอคะ?"

เฮนรี่คว้าข้อมือเธอพาไปยังห้องอาหาร พูดอย่างตื่นเต้นว่า...