บทที่ 5 คนที่ไม่ควรนึกถึง

ระหว่างทางที่นั่งรถมาด้วยกัน ราเชนทร์กับกิรณาไม่พูดคุยกันเลยสักคำ ต่างคนต่างนั่งนิ่งกิรณาเลือกหยิบมือถือขึ้นมาต่อหูฟัง แล้วเปิดเพลงฟังไปเรื่อย ในขณะที่ราเชนทร์ยังขับรถด้วยความเร็วสูง เมื่ออยากพาเธอไปให้ถึงมหาวิทยาลัยให้เร็วที่สุด

"ไปส่งฉันที่บ้านยายปาย" น้ำเสียงเหวี่ยงๆออกคำสั่ง เมื่อรู้ว่าราเชนทร์กำลังขับรถไปไหน จากที่ตั้งใจว่าจะเอารถไปทิ้งที่มหาลัย แล้วไปรถเพื่อนก็ต้องเปลี่ยนแผน เพราะถึงอย่างไรราเชนทร์ก็คงเกาะติดเธอทั้งคืน

"คุณน้องบอกว่าจะไปทำรายงานที่หมาลัยไม่ใช่เหรอครับ" คนขับถามพร้อมกับปรายตามาทางเธอ ก่อนจะหันหน้าหนีอย่างเหนื่อยใจ เมื่อเห็นการแต่งตัวของเธอ เสื้อนักศึกษารัดจนกระดุมปริ แถมกระโปรงก็ร่นขึ้นมาจนถึงโคนขา

"ฉันจะไปไหนก็เรื่องของฉัน นายมีหน้าที่ขับรถก็ขับไป" กิรณายังไม่ยอมแพ้ เมื่อราเชนทร์ไม่สนใจคำสั่ง

ของเธอ

"ผมมีหน้าที่พาคุณน้องไปทำรายงานครับ"

"ถ้าพี่ภูสั่งให้ไปตายนายจะไปไหม!" ตวาดแหวเมื่อถูกขัดใจ ผู้ชายคนนี้ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่เชื่อคำสั่งพี่ชายของเธอ จนแทบจะกลายเป็นหุ่นยนต์อยู่แล้ว

"ครับ" ตอบสั้นๆก่อนจะเพิ่มความเร็วรถอีกนิด

เมื่อคนที่นั่งข้างๆกระตุกต่อมโมโหของเขา

"นะ...นายจะรีบไปไหน" ไม่มีเสียงตอบมีเพียงสายตาคู่คมที่จับจ้องไปยังท้องถนน แล้วพารถยนต์คันหรูขับแซงซ้ายแซงขวาไปด้วยความเร็วสูง กิรณากัดปาก

เมื่อถูกท้าทาย มือบางกำสายเข็มขัดนิรภัยไว้แน่น รู้สึกกลัวกับความเร็วที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ถึงจะโมโหจนเลือดขึ้นหน้า แต่เวลานี้เธอก็ไม่กล้ากับเขา

หลังจากร้องไห้จนสาแก่ใจ อิงวราก็ลุกขึ้นมาจัดการกับตัวเอง หญิงสาวเลือกที่จะโทรหายุทธนาเป็นอันดับแรก เพราะอยากรู้เรื่องราวที่ผ่านมา ถึงแม้จะไม่มีคำตอบ

ถ้าเกิดคนรักถามว่าหายไปไหน แต่ในใจลึกๆก็แอบคิดว่าเขาอาจจะรู้ เพราะเมื่อคืนเธอไปกับเขา

'บริการฝากหมายเลขโทรกลับ'

มือบางกดวางสาย เมื่อปลายสายปิดเครื่อง น้ำตาไหลลงมาเป็นสาย เวลาที่เธอต้องการกำลังใจแต่คนรักกลับไม่อยู่เคียงข้างเธอ

ปากกาด้ามหรูถูกวางลงบนกองเอกสาร เมื่ออยู่ๆภูดิศก็ไม่มีอารมณ์ทำงานเสียอย่างนั้น เมื่อภาพใบหน้าซีดเผือดของคนที่หลับคาอกของเขา ลอยกลับเข้ามาในหัว เธอเป็นคู่นอนคนแรกที่เขาอยากรู้จักที่มาที่ไปของเธอ ยุทธนาเป็นลูกนักการเมืองชื่อดัง ควงผู้หญิงไปทั่ว เธอก็น่าจะเป็นเหยื่ออีกราย ที่ถูกยุทธนาหลอกเพื่อพามาขัดดอก

"ไอ้ใหญ่กลับมาหรือยัง" ถามหาลูกน้องคนสนิทที่ราเชนทร์สั่งให้เฝ้าผู้หญิงคนนั้นเอาไว้

"กลับมาแล้วครับ" พายุรายงานเจ้านาย

"บอกให้มันไปหากูที่สระน้ำ"

"คุณภูจะว่ายน้ำเหรอครับ"

"ไม่ต้องส่งใครมาทั้งนั้น รำคาญ!"

"ครับ" พายุรับคำก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากัน เมื่อภูดิศปฏิเสธสาวๆที่เขาจัดเตรียมไว้ให้ ปกติเวลาว่ายน้ำเจ้านายมักจะชอบเล่นเสียวกับสาวๆกลางสระเสมอ

ใหญ่รายงานให้เจ้านายทราบว่า ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่ยุทธนาคบด้วยอย่างจริงจัง เธอเป็นลูกสาวของหุ้นส่วนบริษัทครอบครัวยุทธนา ทั้งสองคบกันมานานหลายปี ฝ่ายหญิงเพิ่งจะกลับมาจากเมืองนอกได้ไม่นาน เพราะไปเรียนต่อ เมื่อหลายวันก่อนยุทธนาเบี้ยวหนี้สินที่ติดไว้ที่บ่อน เลยเสนอเธอคนนั้นให้ราเชนทร์ เขาเองก็รู้ข้อมูลมาแค่นี้ และยังแปลกใจไม่หายที่ราเชนทร์รับเธอไว้

"ออกไปได้แล้ว" เหล้าในมือถูกยกขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว จากข้อมูลที่ลูกน้องให้มา เธอก็อยู่ไม่ไกลจากเขา และที่สำคัญเธอก็จัดว่าเป็นคนที่มีฐานะคนหนึ่ง ไม่ใช่เรื่องง่ายๆถ้าจะเข้าถึงตัวเธอ แต่ก็ไม่ยากเกินความสามารถของเขา เมื่อคิดมาถึงตรงนี้เหล้าในมือก็ถูกดื่มลงคอแก้วต่อแก้ว คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ไม่เข้าใจว่าเขาจะไปคิดถึงเธออีกทำไม มันก็แค่เรื่องบนเตียง ที่เสร็จแล้วก็แยกย้าย หรือเป็นเพราะว่าเธอสดใหม่ เขาถึงได้ติดใจเธอ

"ประสาท" สะบัดหัวไปมาเพื่อไล่ความรู้สึกที่กำลังเกิดขึ้น เขาไม่ควรคิดถึงเธออีก ไม่ควรสงสารหรือรู้สึกอะไรกับเธอทั้งนั้น เพราะเธอก็เป็นแค่คนที่ผ่านมา เพื่อให้เขาเชยชมก็แค่นั้น

....................................................................................

สองวันต่อมา

หลังจากที่นอนซมเพราะพิษไข้ เมื่อได้ทานข้าวทานยาตรงเวลา อิงวราก็รู้สึกดีขึ้น หญิงสาวหน้าซีดเผือดเมื่อคนรับใช้มารายงานว่า ยุทธนามาขอพบ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ตัดสินใจลงมาพบกับคนรัก ทันทีที่พบหน้ากัน ยุทธนาก็แสดงความคิดถึงจนออกนอกหน้า ขอโทษที่ทิ้งเธอไว้กับเพื่อนๆที่ผับ เพราะมีงานด่วนเข้ามา และบอกว่าที่เธอโทรหาเขาไม่ได้เพราะโทรศัพท์เขาเสีย อิงวรายิ้มให้คนรักรู้สึกโล่งอก ที่เขาไม่ได้เป็นอะไรอย่างที่เธอกังวล และดีใจที่เขาไม่รู้ว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ถึงแม้จะคิดไม่ออกว่าเธอถูกผู้ชายคนนั้นกระทำได้อย่างไร แต่อิงวราก็ไม่อยากหาเหตุผล เธอตั้งใจจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับตลอดไป

"ไปทานข้าวกันนะครับ" ยุทธนาชวนเพราะอยากเอาใจเธอ

"อิงปวดหัวไว้วันหลังนะคะ"

"ครับ" พยักหน้ารับคำก่อนจะมองสำรวจคนรักไปทั้งตัว โชคดีเหลือเกินที่อิงวราจับไม่ได้ว่าเขาเป็นคนพาเธอไปให้ราเชนทร์

"อิงขอพักผ่อนนะคะ วันหลังค่อยคุยกันนะยุทธ"ถึงแม้จะดีใจที่แฟนหนุ่มยังรักและห่วงใยเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ติดอยู่ในใจ ก็ทำให้เธอรู้สึกไม่สนิทใจกับเขาขึ้นมาเสียอย่างนั้น

"พักผ่อนนะครับ คืนนี้ผมโทรหานะ" พูดจบก็

โน้มหน้าลงมาหาแฟนสาว เพื่อจูบลาอย่างที่เคยทำ แต่อิงวรากลับเบี่ยงตัวหลบ ใบหน้าของยุทธนาจึงค้างไว้แค่นั้น ไม่ทันได้สัมผัสกับใบหน้าของเธอ ยุทธนากัดกรามด้วยความโมโห แต่ก็พยายามกลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้ม

"ขับรถดีๆนะคะ" บอกเมื่อแฟนหนุ่มก้าวขึ้นรถ

"ครับ" ยุทธนารับคำก่อนจะขับรถออกไปจากบ้านของเธอ

"ยังจะเล่นตัวอีกนะ คิดว่ากูพิศวาสมึงนักเหรอ"

ริมฝีปากหนายิ้มออกมาอย่างเย้ยหยัน เมื่อมองไปยังคนที่ยืนมองท้ายรถของเขาผ่านกระจกมองหลัง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคืนนั้นเธอคงถูกไอ้ราเชนทร์เจาะไข่แดงไปแล้ว