บทที่ 47 บทที่ 45 ฉันเป็นของเธอ

บทที่ 45 ฉันเป็นของเธอ

“จริง ๆ ไม่ต้องลำบากมารับฉันก็ได้นะคะ กลับเองได้” น้ำเสียงเรียบนิ่งของสิริศรทำให้กฤษณะต้องหันกลับไปมองหน้าเธอให้ชัด

“ไม่ได้ลำบากอะไร...และเลิกแทนตัวเองว่าฉันสักที” เสียงเคาะกระจกด้านที่เธอนั่งทำให้เขาต้องขมวดคิ้วเป็นปม

“ว่าไงภูมิ” สิริศรกดกระจกและเอ่ยถามเพื่อนที่มาเคาะเรียก

“พ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ