บทที่ 120 กินตะวันแทนข้าว

ลริณานึกถึงใบหน้าหล่อเหลาขาวจัด ร่างสูงสมาร์ตกับความมั่นคงเป็นที่พึ่งได้ยามลำบากดังเช่นที่เขาได้ทำมาเมื่อตอนมารดาประสบอุบัติเหตุเมื่อเดือนก่อน หัวใจของลริณาเต้นผิดจังหวะเสมอยามที่คิดถึงเขาคนนั้น... วายุ อิสรีพัฒน์

"คุณวายุแนะนำว่าให้ริณาเรียนที่เมืองไทยดีกว่า แล้วก็ให้ทำงานเพื่อเรียนรู้ที่บริษัทไปด้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ