บทที่ 125 กลับบ้านเรากันเถอะ...

เวลาหกโมงเช้า ไอลวิลค่อยๆ ขยับตัว ร่างนุ่มนอนซุกอกของเขาทั้งคืนอย่างเป็นสุข ชายหนุ่มไม่อยากปลุกเจ้าหล่อนเพราะว่ายังเช้าอยู่ แต่เขาต้องการคุยกับวายุเกี่ยวกับเรื่องไอสรีย์ ร่างบางขยับ

"นายรีบตื่นจังเลย"

เสียงงัวเงียเอ่ยขึ้น ไอลวิลก้มไปจูบผมยุ่งเหยิงของคนที่ยังคงนอนหลับตาด้วยความง่วงงุนอยู่ ก็จะไม่ให้ง...