บทที่ 31 อ้อมกอดที่แสนอุ่น

"นี่ลูกสาวของนายวัฒน์ใช่ไหม โตจนจำไม่ได้ ครั้งหลังสุดเราตัวกะเปี๊ยกนิดเดียวก่อนที่ฉันจะกลับมากรุงเทพฯ"

ท่านกล่าวทักทายอย่างเป็นกันเอง ทำให้พิณตะวันค่อยหายเกร็งลงหน่อย พิณตะวันยิ้มแฉ่งดีใจที่ท่านจำได้ พิณตะวันก็จำได้เช่นกัน

"พ่อฝากน้ำผึ้งป่ากับดอกกล้วยไม้มาให้ท่านด้วยค่ะ"

พิณตะวันเอ่ยกับนายหัว...