บทที่ 69 แหวนง้อ...

"ตะวันแค่เป็นห่วงนาย แต่ถ้ารำคาญนัก ตะวันก็จะไม่ยุ่งกับนายอีกต่อไปแล้ว!"

เสียงสั่นเครือตะโกนโต้ตอบ ทำให้ไอลวิลรู้สึกตัว ชายหนุ่มรีบเปิดประตูออกมา ร่างเพรียววิ่งถลาไปที่ประตู เขารีบก้าวยาวๆ ไปคว้าแขนเล็กแล้วดึงเข้ามากอด

"ปล่อย! รำคาญเค้าก็ปล่อย ไม่ต้องมายุ่งกัน!"

เจ้าตัวตะโกนและร้องไห้โฮ น้ำตาไหลพราก...