บทที่ 30 บอกความจริงมาสิ!

“เมฆ!  ปล่อย!  เมฆ!!!”

เตชินท์ทั้งอึ้งทั้งตกใจ ทำอะไรแทบไม่ถูก เพราะอิศราจู่โจมเร็วมากจนเขาไม่รู้ตัวเลย เมื่อตั้งสติได้ เขาก็รีบเข้ามาคว้าแขนซ้ายของอิศราไว้

“อะไรของนายเนี่ย!  ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!!”

“มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง!” เขาหยุดฝีเท้า หันกลับมามองเตชินท์ด้วยสีหน้าเย็นชาดวงตากลัดแค้น “ปล่อยแขนฉัน!”

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ