บทที่ 42

รูม่านตาของชายหนุ่มหดเล็กลง ในแววตามีความอำมหิตฉายวาบผ่านไป ราวกับมีม่านหมอกบางๆ บดบังไฟโทสะที่ซ่อนอยู่ก้นบึ้งของดวงตา

ฉันยืนอยู่ที่เดิม เฝ้ามองการเปลี่ยนแปลงบนสีหน้าของเขา และไม่ลืมที่จะเอ่ยคำพูดแดกดันออกไป

โอกาสที่จะได้ต่อกรกับเขาอย่างเปิดเผยและทำให้เขาเจ็บใจได้แบบนี้มีไม่มากนัก

นี่เป็นครั้งแร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ