บทที่ 55

แรงดึงนั้นทำให้ฉันเซเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา

“คุณอันน์ ใจเย็นๆ พวกเขาไม่ได้ตามมา”

อ้อมกอดที่กว้างขวางของณัฐพงศ์แทบจะโอบล้อมตัวฉันไว้ทั้งหมด

“ขอโทษค่ะ!”

ฉันรีบถอยห่างจากเขา แต่ในวินาทีต่อมาก็รู้สึกว่าการทำแบบนี้มันดูไร้น้ำใจเกินไปหน่อย

ถ้าไม่ใช่เพราะณัฐพงศ์ช่วยปกป้องไว้ การล้มเมื่อครู่นี้อาจทำให้ฉัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ