บทที่ 57

สัมภาระของฉันมีไม่เยอะ กระเป๋าเดินทางใบเดียวก็พอแล้ว ชุดราตรีที่พศินเตรียมไว้ให้ฉัน ฉันไม่ได้เอามาด้วยเลย

ก่อนจะเดินออกจากห้องนอน ฉันยังต้องเตรียมใจอยู่พักใหญ่

พศินต้องไม่ยอมให้ฉันไปแน่ๆ และฉันต้องหาวิธีทำให้เขายอมปล่อยฉันไปให้ได้

พอเปิดประตูออกมา ทางเดินก็เงียบสงัด

ฉันนึกว่าพศินจะอยู่ในห้องนั่งเล่น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ