บทที่ 80

“อย่าแตะต้องฉัน!”

ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจและหวาดกลัว แทบจะเป็นไปโดยสัญชาตญาณที่ฉันต่อต้านการสัมผัสของเขา

เสียงตบดังลั่นไปทั่วห้องผู้ป่วยที่กว้างขวาง ทำให้ทั้งพศินและฉันตกใจ

แววตาของเขาฉายแววเจ็บปวดอย่างสุดซึ้ง แต่ในชั่วพริบตาก็ถูกแทนที่ด้วยความมืดมน ราวกับว่านั่นเป็นเพียงภาพลวงตาของฉันเอง

“กลัวฉั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ