บทที่ 24

มุมมองของลูเซียน

ผมใช้เวลาสักพักใหญ่กว่าจะปลอบชีล่าให้ใจเย็นลงจนยอมวางสายได้ และเมื่อเธอวางสายไปในที่สุด ผมก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ตอนท้ายเธอยังคงยืนกรานให้ผมกลับบ้าน แต่อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้ขู่จะฆ่าตัวตายอีกแล้ว ผมกล่อมเธอได้สำเร็จว่าผมจะรีบกลับไปก่อนเวลา

แต่คำว่า ‘ก่อนเวลา’ ไม่ได้หมายถึงวินาทีน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ