บทที่ 33

ฉันลืมเรื่องหน้ากากไปสนิทแล้วเลื่อนมือลงมาวางบนหน้าท้องของตัวเองแทน

“ปลอดภัยเหมือนกัน” เคธี่พูดทันที “เธอสองคนไม่เป็นไร”

ฉันหลับตาลง สื่อสารเข้าไปข้างในเพื่อถามหมาป่าในตัวเพื่อความแน่ใจ

“ลูกปลอดภัย” ลูน่าตอบ “เราสองคนช่วยกันปกป้องเธอตอนที่เธอล้ม และเมทของเราก็ปกป้องเรา”

“ลูเชียน...?”

“ใช่ เขาปกป้องเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ