บทที่ 65

หลายวันต่อมาราวกับภาพเบลอ ความเจ็บปวดของฉันยังคงอยู่แม้กาลเวลาจะล่วงเลยไป ถึงกระนั้น ฉันก็พยายามทำตัวให้เป็นปกติเหมือนเคย

เช้าวันหนึ่ง ขณะที่ฉันกำลังยืนคุยกับเคธีอยู่ในครัว ก็เหลือบไปเห็นปฏิทินที่วางอยู่ข้างโทรศัพท์

“นั่นไม่น่าจะใช่วันที่ของวันนี้นะ” ฉันพูด

“หืม?” เคธีถาม ดูเหมือนจะงงกับการเปลี่ยนเร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ