บทที่ 40 ร่ายเสน่หา บทที่ 20

จิณณ์เจ็บจุกในท้องน้อยเพราะพายัพดันแท่งสวาทของเขาเข้าไปจนมิดลำในที่สุด มันเป็นความทรมานที่เธอไม่สามารถอธิบายได้แต่ก็มีความสุขล้นขึ้นมาในหัวใจของหญิงสาว เธออยากจะร้องไห้แต่ก็ได้เพียงสะอื้นเบา ๆ

“นาย...อย่าทิ้งฉันนะพายัพ”

“ใครจะทิ้งจีน...ผมรักจีนมาตั้งแต่เรายังเป็นนักศึกษานะ ไม่นึกเลยว่า...”

“จริง ...