บทที่ 142

สองชั่วโมงผ่านไปแล้ว แต่ก็ยังไม่มีวี่แววของสมาชิกฝูงเลย

ผมเริ่มหงุดหงิด

ผมมองโทรศัพท์ของตัวเองแล้วก็อดที่จะสบถออกมาไม่ได้ แบตมันหมดเกลี้ยง ผมกำลังจะชาร์จอยู่แล้ว แต่ดันลืมที่ชาร์จมา หวังว่าคงไม่มีใครพยายามติดต่อผมอยู่นะ ภาพของอิซซี่กับแอลลี่แวบเข้ามาในหัว และแอ็กเซลก็ครางหงิงๆ

แอ็กเซลเริ่มกระวนกร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ