บทที่ 18

ฉันสะดุ้งตื่น ความกลัวแล่นพล่านไปทั่วร่าง แต่แล้วก็ตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าพูน่ากำลังจ้องมองฉันอยู่

“ฝันอีกแล้วเหรอ” พูน่าเอ่ย เธอเหยียดตัวแต่ก็ก้มมองไปรอบๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่แถวนั้น

ฉันมองผ่านดวงตาของเธอ ไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป

“เราควรคุยกันนะ” เธอบอก “ฉันอยากรู้ว่าทำไมฉันถึงถูกปลุกให้ตื่นจา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ