บทที่ 5

มุมมองของเบลค

ผมเจอคู่แท้ของผมแล้ว

แต่เธอกลับไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับผมเลย

ผมโกรธจนแทบบ้า

ทำไมเธอถึงไม่ต้องการผมล่ะ

ผมมองไปที่เกรแฮม เขามีสีหน้าว่างเปล่า แต่ผมรู้ว่าเขากำลังเจ็บปวด ในที่สุดเขาก็ได้เจอลูกสาว แต่เธอกลับไม่อยากข้องเกี่ยวกับเขาเลย ผมไม่รู้รายละเอียดทั้งหมดของปัญหาระหว่างพวกเขาสองคน แต่ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม มันไม่ใช่เรื่องดีแน่

“ผมขอโทษนะ เบลค” จู่ๆ เขาก็พูดขึ้นกับผม ยังคงจ้องมองไปข้างหน้า แต่ก็หันมาหาผมเมื่อผมมองเขา และผมสังเกตเห็นว่าเขากำลังยิ้ม แต่มันเป็นรอยยิ้มจางๆ เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ

“คุณโอเคไหม เกรแฮม” ผมถามเขา เขามองผมด้วยสายตาว่างเปล่า แต่ผมก็พูดต่อ “ผมอยากจะขอโทษเรื่องที่เกิดขึ้นที่คาเฟ่”

เขาพยักหน้า และผมสัมผัสได้ถึงความรู้สึกผิดที่แผ่ออกมาจากตัวเขา เขาเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส

เขาจ้องมองอยู่ครู่หนึ่งแล้วถอนหายใจเสียงดัง

“เราต้องไปพบพ่อของเธอเมื่อกลับถึงบ้านของฝูง แต่ฉันขออะไรเธออย่างหนึ่งได้ไหม” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน “อย่าเพิ่งบอกอะไรเขาเรื่องที่อิซซี่เป็นคู่แท้ของเธอเด็ดขาด”

คำพูดนั้นทำให้ผมสะดุ้ง ทำไมเขาถึงไม่อยากให้ผมบอกพ่อของตัวเองเรื่องที่ผมเจอคู่แท้ โดยเฉพาะเมื่อคู่แท้ของผมคือลูกสาวของเพื่อนสนิทพ่อ หรือควรจะพูดว่า ลูกสาวที่หายสาบสูญไปนาน

“ทำไมล่ะครับ เกรแฮม พ่อต้องดีใจแน่ที่ผมเจอคู่แท้” ผมพูด แต่สีหน้าของเขาบ่งบอกอะไรบางอย่างที่ผมอ่านไม่ออก

“เขาต้องดีใจแน่เมื่อรู้ว่าเป็นลูกสาวของฉัน แต่มีบางอย่างที่เธอไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์นี้ และนั่นคือเหตุผลที่เราต้องไปพบเขาก่อน เราต้องอธิบายบางอย่างให้เธอฟัง มันอาจจะช่วยให้เธอเข้าใจว่าทำไมอิซซี่ถึงไม่อยากมีคู่แท้” ในที่สุดเขาก็พูด

ผมมองเขาอย่างตกตะลึงแต่ก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว

“ก็ได้ครับ ผมจะไม่พูดอะไร แต่เกรแฮมครับ มันเกิดอะไรขึ้น เธอถึงได้เกลียดคุณมากขนาดนั้น” ผมถาม แต่ก็เสียใจที่ถามทันทีที่คำพูดหลุดออกจากปาก

ความรู้สึกละอายใจของเขาถาโถมเข้าใส่ผม “ฉันทำร้ายแม่ของเขา ในแบบที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และฉันก็ไม่ได้ไปอ้างสิทธิ์ในตัวเธอในฐานะคู่แท้ของฉันด้วย” เขาพูดเสียงแผ่ว ผมตกตะลึง “ฉันจะอธิบายเพิ่มเติมเมื่อเราไปพบพ่อของเธอ”

ผมมองกลับไปยังชายผู้ที่เคยช่วยผมฝึกฝนในยามที่พ่อของผมยุ่งเกินกว่าจะทำได้ ผมกลายมาเป็นเพื่อนสนิทกับเดล ลูกชายของเขา ซึ่งตอนนี้เป็นว่าที่เบต้าของผม และเคซีย์ น้องสาวของเขา พวกเขาเป็นเหมือนพี่น้องแท้ๆ ของผม เราเถียงและทะเลาะกันเหมือนพี่น้องจริงๆ

อิซซี่คงจะสร้างความประทับใจที่ดีให้ผมถ้าเธออยู่ด้วย รูปร่างเย้ายวนของเธอในชุดนอนนั่น ผมบอกไม่ได้ว่าหุ่นเธอเป็นแบบไหน แต่ผมไม่สนใจเลย ดวงตาสีฟ้า ผมสีน้ำตาลที่รวบเป็นมวยยุ่งๆ ไว้บนศีรษะ และริมฝีปากสีชมพูทำให้ผมต้องการเธอมากขึ้นไปอีก ดวงตาของเธอเรืองแสงเป็นสีเขียวเมื่อเสือดำในตัวเธอเผยตัวออกมา พลังที่แผ่ออกมาจากตัวเธอตอนที่เสือดำปรากฏกายน่าสะพรึงกลัว มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นในตัวเธอแน่ๆ เพราะผมรู้สึกได้ว่าพลังที่แผ่ออกมาจากตัวเธอถาโถมมาเป็นระลอก แต่มันขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเธอ และในตอนนั้น สิ่งที่ผมสัมผัสได้มีเพียงความโกรธและความเดือดดาล

เรานั่งกันเงียบๆ อยู่พักใหญ่ บ้านของฝูงอยู่ไกลจากตัวเมือง แต่คนขับรถดันมาติดอยู่หลังรถคันหนึ่ง

เกรแฮมมองออกไปนอกหน้าต่าง

ผมเชื่อมจิตถึงพ่อของผม “พ่อครับ เรากำลังกลับไปพร้อมเค้ก มีเรื่องที่พ่อต้องรู้... อิซซี่กลับมาแล้วครับ” ผมบอก

“ไงลูก พ่อได้ยินแล้ว เกรแฮมไปหาเธอมา พ่อเดาว่าคงจบไม่สวยสินะ พ่อบอกเขาแล้วให้รอสักสองสามวันให้เธอปรับตัวก่อน” เขาพูดด้วยน้ำเสียงห้าวๆ

ผมถอนหายใจ “คำว่าจบไม่สวยยังน้อยไปด้วยซ้ำครับ เธอโกรธมาก เขาอยากให้เราสามคนไปคุยกันเรื่องนี้ที่ห้องทำงานของพ่อ” ผมบอก

พ่อของผมนิ่งไปครู่หนึ่ง แต่แล้วจู่ๆ ก็พูดขึ้น “เราต้องคุยกัน พ่อคิดว่าลูกควรจะอยู่ที่นั่นเพื่อฟังเรื่องทั้งหมดนี้ ในเมื่อลูกกำลังจะได้เป็นอัลฟ่าในไม่ช้า”

“ได้ครับ อีกยี่สิบนาทีเราจะถึงที่นั่น” ผมบอก ผมทำตามที่เกรแฮมบอกอย่างเคร่งครัดเรื่องที่จะไม่บอกพ่อว่าอิซซี่เป็นคู่แท้ของผม

ในที่สุดเราก็กลับมาถึงฝูงหลังจากขับรถมาอีกยี่สิบนาทีหลังจากการสนทนาระหว่างผมกับพ่อ

เราทุกคนลงจากรถเอสยูวีทันทีที่มันจอดสนิทนอกบ้านของฝูง

พอล ว่าที่แกมม่าของผม ยืนอยู่ข้างๆ ผมรู้ว่าเขามาที่นี่ทำไม อลิซ คู่แท้ของเขาเกือบจะโดนขย้ำคอเพราะความไม่เคารพที่มีต่อผม แต่ดูจากสีหน้าของเขาแล้ว เขารู้เรื่องแล้ว

“ขออภัยเรื่องอลิซด้วยครับอัลฟ่า เธอแค่ปกป้องแม่ของเธอ” เขาเชื่อมจิตมาหาผม ผมพยักหน้าให้เขา “เดี๋ยวผมจะไปขอโทษเธอทีหลัง”

เขามองผมด้วยสายตาแปลกๆ “ท่านไม่จำเป็นต้องขอโทษเธอเลยครับ เธอยังคงต้องปรับตัวให้เข้ากับวิถีของเราที่นี่ พวกเขาทั้งหมดสูญเสียฝูงไปเมื่อหลายปีก่อนและย้ายที่อยู่บ่อยครั้งตลอดหลายปีที่ผ่านมา” เขาพูด แต่แล้วก็มองข้ามผมไปยังเกรแฮมที่กำลังจมอยู่ในโลกของตัวเอง “เขาไม่น่าไปที่นั่นเลย” เขาพูด “ผมรู้เรื่องที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่เพราะอลิซเล่าให้ฟัง และมันไม่ดีเลย”

ผมมองกลับไปที่เขาอย่างตกตะลึง “หวังว่าผมจะรู้เรื่องมากขึ้นเมื่อเราไปพบพ่อในห้องทำงานของเขา” ผมตอบกลับไปและตัดการเชื่อมจิต

เขาพยักหน้าแล้ววิ่งกลับไปที่บ้านที่เขาอยู่กับอลิซ เขาคงจะคิดถึงเธอ อลิซเคยบอกว่าเธออยากจะบอกอิซซี่ แต่เธอไม่รู้ว่าอิซซี่จะตอบสนองต่อข่าวเรื่องที่เธอมีคู่แท้อย่างไร

มันต้องมีเหตุผลสิว่าทำไมเธอถึงเกลียดความคิดเรื่องคู่แท้

ผมได้ยินเสียงคำรามในหัว แอ็กเซล หมาป่าในตัวผมเอง “เดี๋ยวเธอก็ใจอ่อนเองแหละ ฉันว่าเราแค่ต้องค่อยเป็นค่อยไปกับเธอ”

ผมนิ่งอึ้งไปเลย หมาป่าของผมพูดถึงคู่แท้ของมันมาหลายปี แต่เขาไม่เคยอ่อนโยนแบบนี้มาก่อน ปกติเขาจะหวงคู่แท้ของเขามาก แต่เมื่อคิดดูแล้ว แอ็กเซลก็แค่ต้องการสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับอิซซี่ แม้ว่านั่นจะหมายถึงการต้องค่อยเป็นค่อยไปก็ตาม

“นายเป็นอะไรไปน่ะ นายเงียบไปเลยตั้งแต่บอกฉันว่าอิซซี่คือคู่แท้ของฉัน” ผมพูดกับเขา

เขานิ่งไปครู่หนึ่งแล้วสูดหายใจ “ฉันกำลังนึกถึงความรู้สึกของคู่แท้ของเรา เพราะฉันคิดว่าการได้เจอพ่อหลังจากผ่านไปหลายปีทำให้เธอโกรธ” เขาพูด “แล้วเสือดำในตัวเธอก็ทรงพลัง พลังของมันขึ้นอยู่กับอารมณ์ของอิซซี่ และฉันคิดว่าแมวของเธอเองก็มีความรู้สึกต่อสถานการณ์นี้เช่นกัน ฉันว่าเราต้องรู้ให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ฉันว่านายพูดถูก แอ็กเซล ไปดูกันว่าเรากำลังจะเจอกับเรื่องบ้าอะไร” ผมบอกเขา

เขาหัวเราะเบาๆ แล้วกลับไปนั่งเงียบๆ ในส่วนลึกของจิตใจผม แต่ก็ยังตื่นตัวเต็มที่และรอคอยที่จะได้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับคู่แท้ของเรามากขึ้น