บทที่ 29 29

“ไม่...คีธ...อื้อ” ทิพชยาดึงดันแต่ไม่อาจต้านทานจูบหนักที่เขาบดขยี้ลงมาได้ โคเลสนิกเหมือนคนบ้าคลั่ง เขากอดรัดเธอแน่นด้วยอารมณ์ที่แตกปะทุเหมือนภูเขาไฟระเบิด เขาโกรธความถือดีของทิพชยา โมโหที่เธอทำราวกับว่าเขาไม่เคยมีความสำคัญ

ร่างเล็กบอบบางดึงทึ้งแขนเสื้อของเขา จิกข่วนไปตามแขนทั้งที่ปากถูกประกบปิดไว้แ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ