บทที่ 96 บทที่ 96

“อารัณ...มาได้ไงคะ” พลับพลึงถามไปสะอื้นไป ร่างอิ่มตัวโยนจนเขาต้องกอดรัดเธอให้แน่น แต่เธอรู้สึกอึดอัดจึงพยายามดันตัวออกเบาๆ ทว่าดรัณก็ยังผิดสังเกตได้

“ทำไม ไม่คิดถึงอา ไม่รักอาแล้วเหรอที่รัก” เขาถามเสียงต่ำพร่า ไม่เข้าใจทำไมเธอดันออก หรือเธอหมดรักเขาแล้ว

ไม่จริงใช่ไหม เวลาแค่เดือนเดียวจ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ