บทที่ 3 ตอนที่3
“เห้อออ โล่งอกไปที นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว”ฉันลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและตบหน้าอกตัวเองเบาๆที่มันตื่นเต้นหรือลุ้นกันแน่ก็ไม่รู้
“ทำไมพี่พลไปนานจัง มีอะไรเกิดขึ้นรึป่าว”ฉันที่ชะเง้อคอมองหาร่างของพี่พลที่หายไปนาน
“เวียงพิงค์!”เสียงพี่พลวิ่งกระหืดกระหอบออกมาจากบ่อนและรีบตรงเข้ามาหาฉัน
“รีบหนีเร็ว!”ใบหน้าแตกตื่นของพี่พลทำให้ฉันตกใจ
“มีอะไรคะ แล้วไหนคุณพ่อของผิงล่ะ?”ฉันที่มองหาคุณพ่อที่นึกว่าจะเดินออกมาพร้อมกับพี่พลแต่ก็ไม่มีวี่แววของท่านเลย
“พ่อของผิงขายผิงให้เจ้าของบ่อนนี้เพื่อใช้หนี้น่ะสิ!!”พี่พลรีบพูดบอกฉันพลางรีบยกจักรยานไปกลับหัวอย่างไว
“ไม่มีทาง ผิงไม่เชื่อ”ฉันที่ตกใจกับคำพูดของพี่พล
“จริงผิงเร็วๆ ไปอยู่บ้านพี่ก่อน!”พี่พลรีบฉัดแขนฉันให้ขึ้นรถจักรยานของเขาเมื่อฉันขึ้นรถจักรยานพี่พลก็รีบปั่นออกมาอย่างไวจนไม่ได้ดูทางจนชนเข้ากับรถยนต์คันหนึ่งเข้าเต็มๆทำให้ฉันกับพี่พลล้มจักรยานและร่างของฉันกลิ้งหลายตลบไปบนพื้นถนนศีรษะของฉันไปกระแทกเข้ากับโขดหินทับที่แผลเดิม
โครม
“ว๊าย พี่พล!!!”
“เวียงพิงค์!!!”
“จับผู้หญิง แม่มันขายให้เราเเล้ว!!”เสียงสุดท้ายก่อนที่สติของฉันจะดับลงดังขึ้นเสียงฝีเท้าหลายคู่ต่างพากันเดินเข้ามาหาฉัน
“อย่าจับเธอไป!!!”เสียงของพี่พลและเงาของพี่พลกำลังจะเข้ามาช่วยฉันแต่ก็โดนชายพวกนั้นรุมกระทืบ
“ช่วย พี่พล ด้วย”ฉันพูดขึ้นและหลับลง
เจ้าสัว จักรภัทร...
“ท่านครับ แวะคาสิโนก่อนใช่ไหมครับ?”ไอโก้ลูกน้องคนสนิทของผมเอ่ยขึ้น ผมจึงหันหน้ากับไปมองหน้ามัน
“อืม”ผมตอบมันและหันกลับไปมองนอกกระจกรถต่อ วิวข้างนอกก็ดีผู้คนพากันวุ่นวายดีจนบางทีผมก็นึกรำคาญ
“ครับ”ไอโก้พูดขึ้นและมันก็หันไปมองทางต่อ ผมก็ถอนหายใจออกมาและเริ่มหยิบแว่นกันแดดสีดำของผมออกจากดวงตาทั้งสองข้าง เพื่อผมอยากจะมองสีรอบนอกบ้างน่ะ
“เชี้ย น้องน่ารักว่ะไอโก้!”ไอต่อลูกน้องคนสนิทของผมอีกคนรีบตบไหล่ไอโก้คนขับรถของผมให้หันไปมองข้างทางที่มีเด็กผู้หญิงผมยาวมัดผมเป็นหางม้ากำลังนั่งแอบอยู่ตรงจักรยานข้างทางป่ารกร้างทางเข้าคาสิโนของผม จักรยานคันที่เธอจับอยู่มันช่างคุ้นตาผมเสียเหลือเกิน
“เอ่อใช่ๆๆๆน่ารักสัสๆทำไมเด็กเดี๋ยวนี้มันน่าจับกดจังว่ะ!”ไอโก้พูดขึ้นอย่างหื่นกระหายพลางมองไปที่เด็กผู้หญิงคนนั้นที่สวมเสื้อยืดสีเหลืองเก่าๆเกือบจะเปื้อยขาดนั้นพร้อมกับกางเกงขาสั่นสีดำเก่าๆเช่นกัน หายากน่ะครับที่เด็กเดี๋ยวนี้จะแต่งตัวแบบนี้ สงสัยที่บ้านไม่ค่อยมีเงินมั้ง ผมรีบสวมแว่นกันแดดทันทีเพราะรถของผมเคลื่อนตัวเข้ามาในเขตคาสิโนแล้ว
“เชิญครับท่าน”เมื่อรถของผมมาถึงหน้าคาสิโนลูกน้องนับสิบก็พากันมายืนล้อมรอบรถผมและมีอยู่คนหนึ่งเดินมาเปิดประตูให้ผมพลางเอ่ยเชื้อเชิญ ผมก็ค่อยๆก้าวขายาวของผมลงไปข้างล่างและตามด้วยร่างข งผมในจังหวะที่ผมกำลังหันหน้าไปทางคาสิโนผมก็มองกลับไปทางเด็กผู้หญิงคนนั้น เธอทำตาโตใส่ผมและรีบก้มหัวมุดหายไปกับโพรงหญ้ารกๆนั้น ผมกระตุกยิ้มขึ้นที่มุมปากนิดนึงที่นึกขำกับท่าทางโก๊ะๆของเธอ
“คนของเราเอาตัวเขาไปที่ห้องแล้วครับท่าน”ลูกน้องผมรีบมารายงานเรื่องด่วนที่ทำให้ผมต้องเข้าคาสิโนก่อนที่จะกลับบ้านไปหาหม่อมแม่ ผมพยักหน้ารับรู้และเดินนำหน้าคนของผมไปยังห้องที่ผมใช้ไว้จัดการนักพนันที่กู้เงินผมเพื่อไปลงในคาสิโนของผมแต่ไม่มีเงินมาจ่ายผม
แอ๊ดดดดด
“ท่านเชิญครับ”ลูกน้องที่อยู่ในห้องเปิดประตูมห้ผมเข้าไป ผมมุ่งตรงไปยังโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ของผมแต่ในระหว่างทางผมเหลือบตามองไปเห็นลุงหน้าใหม่ที่เพิ่งจะเข้ามาเล่นในคาสิโนของผมได้ไม่ถึงเดือนแต่เขากู้เงินผมไปจะขึ้นสักสิบล้านอยู่แล้ว ผมเลยให้ลูกน้องไปเอาตัวเขามาถามว่าจะมีปัญญาจ่ายหนี้ที่ผมอยู่อยู่ไหม ถ้าไม่มีผมกะว่าจะให้เขาเลิกเล่นการพนันซะ!
“ท่านเจ้าสัว สะสวัสดีครับ”ผู้ชายวัยกลางคนรีบยกมือไหว้ผมอย่างรนรานและรีบวิ่งเข้ามากอดขาผมในขณะที่ผมยังเดินไปไม่ถึงโต๊ะทำงานเลยด้วยซำ้
“ผมขอกู้เงินอีกสองล้านนะครับ ผมอยากมีเงินเยอะๆเพื่อจะได้ให้ลูกสาวของผมเรียนหนังสือเป็นหมออย่างที่เธอตั้งใจ ผมถึงต้องหันมาพึ่งคาสิโนของท่าน โปรดเมตรตาให้ผมอีกสักครั้งเถอะครับ ขอร้องล่ะ”เขากอดขาผมพลางจะยกมือไหว้ผม ผมจึงเดินถอยห่างจากเขา
“อย่าไหว้ผม ผมอ่อนกว่าคุณ”ผมบอกเขาไปพลางรีบเดินหลีกเขาไปที่โต๊ะทำงานของผม ผมนั่งลงบนเก้าอี้สีดำขนาดใหญ่และมองไปที่เขา
