บทที่ 74 ตอนที่74

“ไปนานจังเลยนะคะ”เสียงงอแงของคนบนเตียงเอ่ยขึ้น เธอนั่งกอดอกและหันมาทางประตูทางออกทางเข้าที่ผมเพิ่งจะเปิดเข้ามา ผมก็ยิ้มหวานให้เธอไปหนึ่งที เธอก็ยิ่งเบะปากหน้างอมากกว่าเดิม แหนะทำไมช่วงนี้ขี้งอแงจังอารมณ์แปรปรวนปล่อยๆ

“นั้นน่ะสิคะทำไมไปนานจัง”มาดามที่นั่งถักผ้าพันคออยู่ที่เดิมก็ยังจะพูดซำ้เติมเข้าข้า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ