บทที่ 47 47

“โอเค เดี๋ยวผมขึ้นไปเอง” เขาลุกขึ้นยืนมีโงนเงนจะล้มบ้าง แต่ยังยืนหยัดอยู่ได้

“เอานมสักแก้วไหม พ่อจะเอาขึ้นไปให้”

“กาแฟดีกว่าครับ แต่ผมรอเอาขึ้นไปเองดีกว่า”

“ไม่นอนแล้วเหรอ”

“ครับ นอนไปก็คงไม่หลับ ยังมีเรื่องให้คิดและทำอีกเยอะ”

“เรื่องโอนเงินให้ทางโน้นน่ะเหรอ” เสวกบุ้ยปากไปยังบ้านคุณระย้า “ไม่ต้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ